22 lutego 1931 r. siostra Faustyna tak napisała w swoim dzienniczku:
„Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz z podpisem: Jezu, ufam Tobie! Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie. Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić jej będę jako swej chwały”.
Wyżej kopia obrazu namalowanego przez Eugeniusza Kazimirowskiego w 1934 r. Drugi obraz jest kopią wizerunku Chrystusa Miłosiernego, autorstwa Adolfa Hyły. Oba namalowane farbami olejnymi.
Więcej tutaj:
http://www.milosierdzie.plock.eu/Jezus_w_malarstwie.htm
I tutaj (skąd skopiowałam tekst zapisu z Dzienniczka):
http://www.sopocko.pl/historia-obrazu.php
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz