Go

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na tytuł, a raczej nazwę chińskiej gry . Kiedyś w dzieciństwie dostałam pudełko z pionkami i planszą do go, ale nigdy nie nauczyłam się w to grać. Teraz żałuję. Może dwa cytaty z książki?

"Nieznajomy gra w sposób powolny. Tok jego myśli mnie zaskakuje. Każdy ruch świadczy o trosce o harmonię z tym, co wokół. Droga jego pionków jest eteryczna, subtelna, jak taniec żurawi. Nie wiedziałam, że w Pekinie jest taki styl gry, w którym elegancja bierze górę nad przemocą. Teraz ja z kolei jestem bezradna i poddaję się jego rytmowi".

"Według legendy Chiny wymyśliły tę niezwykłą grę przed czterema tysiącami lat. W ciągu swojej nadzwyczaj długiej historii kultura chińska wyczerpała się, a gra w go utraciła finezję, swoja początkową czystość. Wprowadzona do Japonii przed kilkoma setkami lat , na nowo przemyślana, udoskonalona, stała się tam sztuką boską. Po raz kolejny mój kraj wykazał swą wyższość nad Chinami".

Akcja powieści rozgrywa się w latach trzydziestych dwudziestego wieku, w Mandżurii okupowanej przez armię japońską. Jest też wątek miłosny wpleciony w ten burzliwy, pełen przemian społecznych i obyczajowych okres. Jak popatrzyłam w sieci, nie tylko mnie zachwyciła ta lektura. Np tu:

http://www.biblionetka.pl/book.aspx?id=14689

"